When The 'What Ifs' In Life Start Keeping You Up At Night

Posted on
Schrijver: Peter Berry
Datum Van Creatie: 12 Augustus 2021
Updatedatum: 21 Maart 2024
Anonim
the 4 best decisions that improved my life
Video: the 4 best decisions that improved my life



Het is 2:45 in de ochtend. Ik zou moeten slapen. Maar ik zou zoveel andere dingen in het leven moeten zijn.

Ik ben dat inmiddels wel gewend. Het is gewoon de manier van mijn leven deze dagen. Verlangen naar drank en sigaretten, een man tussen mijn benen, een missie in het leven. Het leven is de laatste tijd gewoon raar geweest. En het wordt alleen maar erger naarmate je ouder wordt, omdat je al deze dingen zou moeten weten, je zou al deze dingen moeten hebben. Mijn wensen zijn eindeloos. En het voelt raar om zo hard te wensen, met mijn hart kloppend alsof ik doodsbang ben als er niets is waar je echt bang van moet zijn. Tenzij dat is hoe de toekomst eruit ziet voor chronisch doelloos.

Ik denk achteruit. Ik denk vooruit. Ik denk aan op dit moment. Kleine snippers van ideeën en hunkeren naar en waarheden die me het gevoel geven dat ik midden in een perfecte storm ben. De vragen zullen niet stoppen. De wat als zijn gek.

Wat nou als? Wat nou als? Wat nou als?


Het verbreekt me om te overwegen hoe verschillende dingen hadden kunnen zijn als ik gewoon een andere keuze had gemaakt. Mijn hoofd is helemaal geneukt zelfs nadenken, omdat het doordrenkt is met de geurige mogelijkheid dat ik gelukkig ben, succesvol ben en de liefde van mijn leven vind. Ik ben er doodop, maar toch kan ik niet slapen.

Ik denk aan een Conor Oberst-nummer. Ik denk aan hoe het voelt om lief te hebben en bemind te worden. Ik denk aan wat ik nu zou doen als ik naar alle kleine en grote steden was verhuisd die ik mezelf beloofd had.

Het is grappig de beloftes die je jezelf maakt, de ideeën die je erover hebt, en de echte reden waarom het nooit is gebeurd.

Waarom ging ik niet? Het is een vraag die pulseert. Maar ik weet waarom, denk ik. Ik weet waarom ik niet ben gegaan. Waarom deed ik niet zoveel dingen anders? Maar het enige wat ik kan doen is de reden doorslikken en wou dat ik ergens ergens dronken was, mezelf toewijd aan een donkere balk en de afwezigheid analyseerde en hoe het allemaal hetzelfde voelt, ongeacht waar je het over hebt - ook al voelt het altijd ergens minder in donkere hoeken waar de eenzame drank eindeloos is.


Maar ik ben niet dronken. Ik ben hier. Ik ben hier in deze stomme stilte van 2:45, verdrinkend met vragen en gedachten en teksten en gedichten en eerste zinnen en alle dingen die ik had moeten zeggen en alle dingen die ik wenste dat iemand me op dit moment kon doen.

Wisten ze maar wat er in mijn hoofd gebeurde. Als ze wisten wat ik echt wilde.

Mijn hart klopt nog steeds zo dat ik het bijna kan proeven. Ik ben klaarwakker. Maar dat is gewoon mijn leven. Ik kan het verachten of aannemen. Dus ik neem aan, ook al weet ik niet precies welk verschil het precies maakt. Wat nou als? Ik draai me om en knuffel mijn knieën. Wat als een miljoen dingen?

Minuten passen. Het donker wordt warmer, bijna alsof er ergens licht is, en langzaam begint mijn hart zich te vestigen. Er is wijn aan het gieten. Ze vragen naar het boek dat ik heb geschreven. Ze kijken me zo aan. En er is muziek aan het spelen. Wat is de naam van dit liedje? Ik vraag. Maar ze antwoorden mij niet. Ze lachen alleen maar. Dus ik glimlach terug, zoals ik al weet, en mijn wangen vloeien over. Ze vragen me hoe het voelt. Hoe voelt het? Vraag ik terwijl ik aan mijn wijn nip. En plotseling behoort mijn hele lichaam toe aan hen, gekust alsof ik nooit gekust ben geweest. De hele wereld stopt, hoewel ik helemaal niet weet waar ik ben, maar ik weet zeker dat ik nooit meer weg wil. De tijd is over. Andere plaatsen zijn nergens geworden. Er zijn geen vragen. Er is niets te wensen of te vragen, afwezig voelen. ik behoor hier. Ik ben hier geliefd.

Maar dat gebeurt altijd met mij, of een versie ervan, met dromen zoals dat. Het is de enige lichtheid die ik ooit kan verwachten in de zware golf van wat 2:45 betekent, totdat ik weer wakker word en de realiteit weer in me stroomt.

Ik draai me weer om. Ik knuffel mijn knieën.

Wat nou als? Maar wat als een miljoen dingen?