Dit is waarom ik nog steeds over je schrijf

Posted on
Schrijver: Eugene Taylor
Datum Van Creatie: 11 Augustus 2021
Updatedatum: 21 Maart 2024
Anonim
Sien van Sellingen - Alleen over straat (Kindertijd KRO-NCRV)
Video: Sien van Sellingen - Alleen over straat (Kindertijd KRO-NCRV)

Jij bent het eerste waar ik over ga schrijven.


Wanneer ik verdwaald ben vanwege woorden of uit inspiratie, probeer ik altijd je ogen te beschrijven; ook al zijn ze niet het soort dat zou kunnen worden gevangen door een half doordachte metafoor. En ik denk niet dat er een woord in het woordenboek staat dat de manier kan beschrijven waarop ik me voelde toen je naar me keek.

Een keer. Tweemaal. Zelfs als de warme zomerlucht mijn huid niet kon stoppen met tintelen.

Ik schrijf niet over jou omdat ik nog steeds verliefd op je ben of omdat ik het nog steeds wil zijn. Ik schrijf over jou - over ons - omdat het het krachtigste is dat ik ooit heb gekend. Nooit eerder of sindsdien was ik ooit zo volkomen en hopeloos in beslag genomen door iets, als ik met jou was.

Dronken. Dat was ik. Niet alleen dronken maar volledig verspild aan de mogelijkheid geliefd te zijn bij jou, ook al was het maar een mogelijkheid.

We waren niet echt, maar het was het beste dat ik ooit heb gevoeld. En gevoelens zijn zoveel sterker dan zin. Ze zijn immuun voor elke logica. Dus zeg ik tegen mezelf dat ik niet over je kan blijven schrijven en hoopte dat, door het op papier te zetten, we iets waren. Iets.


Op de vreemdste manier, hou ik je in leven in mijn verbeelding, is mijn manier om je te laten gaan. Hoe meer van jullie ik op papier neerzet, hoe minder ik met me meedraag. Ik hoef me niet te herinneren hoe het voelde om te zeggen dat ik van je hield en het niet meer hoorde. Een liedje dat ik keer op keer speel totdat ik gevoelloos word voor je melodie en je hart is gewoon weer een drumbeat.

Ik ging zitten en probeerde onlangs een roman over jou te schrijven. Wij waren het: van het begin tot het einde, omdat ik ons ​​verhaal wilde vertellen. Mijn verhaal.

Je zou denken dat het einde een leuke plek zou zijn om een ​​liefdesverhaal te beginnen, maar aan de andere kant zou je dat echt niet kunnen noemen. Ik weet niet echt hoe je het zou noemen, hoe je het zou beschrijven aan een vriend of in welke sectie het zou worden geclassificeerd in een bibliotheek. Ik weet alleen dat ik aan het einde met ons moet beginnen, want het is het enige dat ik zeker weet: dat we zijn geëindigd. Ik weet niet zeker of we ooit zijn begonnen, niet goed. In mijn gedachten deden we dat, maar weet je, gedachten kunnen grappige plaatsen zijn, vol idealisme en hoop die de waarheid verdraaien in iets dat ons hart wil zien.


Je bent niet mijn enige verhaal om te vertellen, maar jij bent degene die ik het meest wanhopig wil horen. Ik zeg mezelf dagelijks dat ik niet meer verliefd op je ben, maar 's nachts ben ik wakker met manieren om je in poëzie te laten geloven. Misschien komt het omdat je altijd in mijn verbeelding hebt bestaan. In elk personage in elk verhaal. Jij bent het.

Ze zullen altijd jou zijn.

Dat ben je voor mij: een herinnering. Van wat ik had en hoe liefde voelde, zelfs als het alleen de mijne was. We zijn het museum dat ik duizenden keren bezocht heb, maar ik blijf de weg terug vinden. Het schilderij waar ik urenlang naar staar omdat ik altijd iets nieuws vind; verborgen berichten onder de penseelstreken. Mijn favoriete verhaal, omdat ik ons ​​van achteren ken en hoewel de woorden die we spraken door mijn aderen vloeien, lees ik nog steeds graag over ons. Markeer de hoeken van mijn favoriete pagina's voor wanneer ik ze opnieuw wil bekijken.

Voor mij verliezen we nooit onze aantrekkingskracht. Ik blijf in de rij om een ​​kaartje te kopen.