Hoe je het weet wanneer je hebt gevonden waar je bent

Posted on
Schrijver: John Pratt
Datum Van Creatie: 14 Januari 2021
Updatedatum: 28 Maart 2024
Anonim
Hoe weet ik dat ik juiste opleiding heb gevonden? | Inge Rock
Video: Hoe weet ik dat ik juiste opleiding heb gevonden? | Inge Rock

Studeren in het buitenland was een luxe waarvan ik dacht dat ik het nooit zou kunnen betalen. Ook al heb ik altijd graag gereisd en had ik het geluk om twee keer als tiener naar Europa te gaan, met de kosten van de universiteit heb ik nooit kunnen doorgronden dat ik aan de andere kant van de wereld kon studeren. Op de een of andere manier heb ik het voor elkaar gekregen. Ik heb mijn best gedaan en met de hulp van mijn familie en vrienden (en het leningbedrijf) heb ik net een semester van zes maanden in Engeland afgerond.


Terwijl ik hier op mijn laatste dag zit, ben ik overweldigd door verdriet, geluk, herinneringen en vooral intense dankbaarheid voor de vriendelijkheid van vreemden.

Ik volgde niet de normale route om in het buitenland te studeren - in plaats van me in te schrijven voor een programma om me over de oceaan te brengen, schreef ik me voor een semester rechtstreeks in aan een Britse universiteit. Ik had niemand om mee te vliegen, niemand om op het vliegveld te ontmoeten, niemand om mijn koffers te dragen of me te vertellen waar ik heen moest. Ik deed het zelf (en door de goedhartigheid van verschillende vreemden op Gatwick Airport en op de National Rail). Toen ik op de campus aankwam, kende ik niemand. Ik vertrouwde op de vriendelijkheid van mijn nieuwe huisgenoten en medestudenten om me aan hun vrienden voor te stellen, me eruit te halen en me de touwen te laten zien.

De plaatsen waar ik geweest ben - Brighton, Londen, Barcelona, ​​Dublin, Parijs, Bordeaux, Amsterdam - en de verbazingwekkende dingen die ik heb gezien, laten me echt sprakeloos. Ik heb de Park Güell in de skyline van Barcelona bekeken, over de graven van Britse grootheden als Shakespeare en Queen Elizabeth in Westminster Abbey gelopen, mijn beste vriend van thuis in Dublin ontmoet en de koningin zelf (Beyoncé) in Dublin gezien concert, diner en drankjes voor de Eiffeltoren, een aantal van de beste Franse wijnen ter wereld geproefd, en het Anne Frank-loopy-script uit haar eigenlijke dagboek (uit talloze andere avonturen en ervaringen) kon lezen.


De mensen die ik hier heb ontmoet - een paar internationale medestudenten en vooral Britse - zijn over de hele wereld mijn ondersteuningssysteem geworden. Ik heb met ze in kleine, walgelijke hostels gelogeerd, ben door het paleis van Versailles gelopen, heb iets te hoog in een coffeeshop in Amsterdam, ben bij elke metrohalte in Londen geweest ... De lijst gaat maar door. Deze mensen die eens slechts vreemden waren van verspreide plaatsen over de hele wereld zijn mijn vrienden, reisgenoten, klankborden, drinkmaatjes en zielsverwanten geworden.

Ik vertrouwde op de vriendelijkheid van vreemden en ik vond een gezin. Ik heb een thuis gevonden.

Thuis is voor mij altijd een vrij abstract concept geweest. Ik heb veel rondgereisd als kind en voelde me nooit echt gehecht aan een huis, stad of zelfs maar aan een staat. Ik verhuisde door het hele land om naar de universiteit te gaan en vond de plaats die volgens mij bedoeld was, met de mensen met wie ik bedoeld was te zijn. Toen ik vertrok om in het buitenland te studeren, was ik doodsbang dat ik niet in staat zou zijn om dit gevoel van comfort en gemak dat ik voelde in mijn nieuwe huis in Colorado te herhalen. Ik worstelde met het concept om contact te kunnen maken met mensen met wie ik maar zo kort zou zijn.


Ik had nooit verwacht zulke ongelooflijke mensen te vinden, zo ongelooflijk vrienden halverwege de wereld, uit verschillende landen, achtergronden, sommigen die zelfs verschillende talen spreken. Ik had nooit verwacht dat ik me pas een paar weken na mijn verblijf in Engeland echt thuis zou voelen. Ik had nooit verwacht dat ik zo onherstelbaar verdrietig zou zijn als ik wegging. Meestal had ik nooit verwacht dat ik zo'n enorme les zou leren over het leven, over liefde en over thuis.

Thuis is waar het hart is. Het is niet altijd een plaats, of een tijd. Het zijn mensen. Het is waar je kunt zijn met de mensen die je aan het lachen maken, die je hand vasthouden als je huilt, die je laten schreeuwen als je boos bent. Het gaat 's nachts slapen met de gedachte om' s ochtends wakker te worden en alleen de gezichten te zien van degenen van wie je zo bent gaan houden.

Boulder, Colorado is mijn thuis.

Brighton, Engeland is mijn thuis.

En ik zweer dat ik gewoon de gelukkigste persoon op aarde ben. Zoveel huizen. Zo veel mensen. Zoveel herinneringen en ervaringen. En het is nog maar net begonnen.

En wie weet waar mijn hart hierna zal landen? Wie weet wat voor andere huizen ik moet vinden?


aanbevolen afbeelding - Kevin Dooley