Beste vader, ik mis je

Posted on
Schrijver: Frank Hunt
Datum Van Creatie: 17 Maart 2021
Updatedatum: 25 Maart 2024
Anonim
Maaike Ouboter - Dat ik je mis - De Beste Singer-Songwriter aflevering 2
Video: Maaike Ouboter - Dat ik je mis - De Beste Singer-Songwriter aflevering 2

Beste vader,


Dit is mijn honderdste brief aan jou. Ik begon je te schrijven toen je je verstand verloor. De letters waren aanvankelijk onhandig en kort. Meestal zeiden ze: 'Hogeschooleconomie was de slechtste beslissing in mijn leven', of 'Ik heb net Raisinbran opgegeten en geluisterd naar NPR, het heeft me aan je laten denken.'

Ik ontdekte dat het schrijven naar jou me hielp om te gaan met de Alzheimer die je van me wegnam. Vandaag is het echter anders. Vandaag, in plaats van dat je in de buurt bent en ik weet dat ik nog steeds je warme hand kan vasthouden of je glimlach kan zien, ben je vandaag niet hier op deze aarde.

Je pijn eindigde precies een maand geleden om 2:27 in de ochtend. Ik was daar, het beeld van je levenloze lichaam en je glazen ogen zullen me achtervolgen voor de rest van mijn wezen. Ik greep je hand en ik wilde dat je weer tot leven zou komen. Ik wist dat het egoïstisch was. Ik wist dat je je op een betere plaats bevond. Ik wist dat je het verdiende om vrij te zijn, maar ik wilde je terug. Ik wilde dat je mijn toekomstige echtgenoot zou ontmoeten als die er was, want op dit moment ziet dat er een beetje dof uit - ik wilde dat je foto's hebt terwijl mijn kinderen op je schoot klimmen terwijl je in je rolstoel zit, ik wilde nog steeds zitten en vertel je over mijn leven, zelfs als ik niet wist of je het registreerde of niet. Ik heb je nog steeds nodig.


Ik dacht dat als de tijd zou komen dat het goed zou komen, omdat ik wist dat dit uiteindelijk zou komen. Maar nu het hier is, heb ik het gevoel dat ik mezelf verloren heb. Ik ben niet langer het meisje dat een vader heeft met Alzheimer. Ik ben het meisje dat een dode vader heeft. Ik weet niet meer hoe ik om mensen heen moet handelen. Ik trek zo'n sterk gezicht voor de wereld aan, maar vanbinnen stort ik in. Ik ben volledig verloren en alleen.

Iedereen in onze familie heeft een significante andere en jij was altijd mijn plus. Mensen geven je de gratie van mensen in het leven om een ​​traumatische gebeurtenis zoals een dood te boven te komen, maar dan verwachten ze dat je weer normaal bent, als ik me helemaal niet normaal voel. Ik weet dat iedereen een ouder verliest en dat het een deel van het leven is, maar hoe komen ze ooit uit de donkere schaduwen die mijn geest me ook blijft brengen? Wat heb je gedaan toen je je vader verloor? Ik had het je moeten vragen.


Liefde,
Jouw kind.